జయశాలియైన బాలుడు
జాన్ నోట్లోనుండి వస్తున్న రక్తం నాలుకకు ఉప్పగా తగుల్తోంది. అతని ముఖం గడ్డిలోను మట్టిలోను కూరుకుపోయి ఉంది. ప్రపంచమంతా గిర్రున తిరుగుతూ మబ్బు కమ్మినట్టుగా ఉంది. “దయచేసి నన్ను కాపాడు దేవా” – మూల్గుతూ మనస్సులో ప్రార్థించాడు జాన్. ఎక్కడో దూరంనుండి శబ్దం వినిపిస్తోంది.
“వాడు ఎల్లో గ్రామస్థుడైన జాన్ బన్యన్” – కేకేసినట్టు ఓ స్వరం జవాబిచ్చింది. ఆ స్వరం హ్యారీ స్వరంలా ఉంది.
“బెడ్ఫోర్డ్వడినని వాడు చెప్పినట్టు గుర్తు!” పండ్లు కొరుకుతూ కోపంగా అన్నాడు సైనికుడు.
“వాడు ఎల్టి కుక్కే అనుకుంటాను” సమాధానమిచ్చాడు హ్యారీ. “ఏరా నీక్కూడా పొగరా?” గుడ్లురిమాడు సైనికుడు.
“లేదండీ” వణుకుతూ అన్నాడు హ్యారీ.
“నేను నిన్ను నమ్మనురా.”
హ్యారీ కేకల్తో ఈ లోకంలోకి వచ్చాడు జాన్. మెల్లగా కళ్ళు తెరచి ఆ వైపు చూశాడు. బాధతో అరుస్తూ కేకలేస్తున్నాడు హ్యారీ. కొరడా దెబ్బలు తలకు తగలకుండా చేతులు అడ్డుపెట్టుకుంటున్నాడు. హ్యారీ క్రింద పడిపోయేంతవరకు సైనికుడు వాణ్ణి వదల్లేదు. సైనికుడు మళ్ళీ తనవైపు చూడడాన్ని గమనించాడు జాన్.
“రాజుగారి సైన్యంగురించి బెడ్ఫోర్డ్షైర్ మనుషులకు చెప్పావంటే నేనొచ్చి నీ అంతుచూస్తాను. తెలిసిందా అనాగరిక కుక్కా” అంటూ సైనికుడు జాన్పై మరోసారి కొరడా ఝళిపించాడు. జాన్ మోకాళ్ళను దగ్గరగా కుదుర్చుకుంటూ తలకు దెబ్బ తగలకుండా చేతులు అడ్డంపెట్టుకున్నాడు.
సైనికుడు రోజర్సన్నకూడ వదల్లేదు. కొరడా శబ్దాలమధ్య రోజర్స్ దయచూపించమని ఏడ్వడం జాన్కు వినిపిస్తోంది. కొరడా దెబ్బల్తో సైనికుడు రోజర్సిని కుప్పకూల్చాడు. ఊపిరి సలపని నిశ్శబ్దంమధ్య గుర్రపు డెక్కల చప్పుడు జాన్ తల ప్రక్కగా వినిపించి క్రమేణా దూరం కాసాగింది.
జాన్ లేచి నిలుచున్నాడు. “పదండి పోదాం”
అందరూ లేచారు. ముఖాలన్నీ దుమ్ముతోను, గాయాలతోను నిండి ఎర్రగా కమిలి పోయి ఉన్నాయి. దూరంగా పడివున్న తన టోపీని చేతిలోకి తీసుకున్నాడు జాన్. సైనికుడు కత్తితో లాగడంవల్ల అది చిరిగిపోయి ఉంది. దాన్ని తలపై పెట్టుకొని మౌనంగా నడవసాగాడు జాన్. మిగతా యిద్దరూ అతణ్ణి వెంబడించారు. అలా వారు ఒక కూడలి చేరేంతవరకూ మౌనంగానే ఉన్నారు.
ఆ కూడలివద్ద రెండు చిన్న దార్లున్నాయి. ఒకటి బెడ్ఫోర్డ్ పట్టణానికి వెళుతుంది. ఇంకోటి ఎల్లో గ్రామానికి వెళుతుంది. జాన్ ఏదో తీర్మానించుకున్నవాడిలా గంభీరంగా బెడ్ఫోర్డ్ వెళ్ళే దారివైపు మళ్ళాడు.
“ఏయ్ జాన్, ఎక్కడికెళ్తున్నావు?” భయంగా అరిచాడు రోజర్స్.
“రాజుగారి సైన్యంగురించి అందరికీ చెప్పేందుకు బెడ్ఫోర్డ్ వెళ్తున్నాను” సమా ధాన మిచ్చాడు జాన్.
“నీకేమైనా మతిపోయిందా?” గట్టిగా అరిచాడు హ్యారీ.
“వాడితో వాదించి లాభంలేదు” – కొద్దిగా భుజాలను పైకెత్తి అంటూ జాన్ను వెంబడించాడు రోజర్స్.
“సరే పదండి” గొణుక్కుంటూ హ్యారీకూడ వాళ్ళను వెంబడించాడు.
జాన్, అతని యిద్దరు మిత్రులూ బెడ్ఫోర్డ్లో సెయింట్ మేరి చర్చికి వెళ్ళే దారివరకు వచ్చి, ఎడమ ప్రక్కకు రహదారివైపు తిరిగి ఔసె నదివద్ద వంతెన దాటి నేరుగా ‘గ్రీన్’ గ్రామం చేరుకున్నారు.
అక్కడ చల్లని సాయం సమయంలో మోడువారిన ఎల్మ్ చెట్లమధ్య కొంతమంది పెద్దమనుష్యులు ఏదో తీవ్రంగా చర్చిస్తున్నారు.
జాన్ అక్కడొక బల్లమీద నిలబడి చేతులెత్తి – “అందరూ వినండి. రాజుగారి సైన్యం ఒల్నీకీ, యిక్కడికీ మధ్యనున్న నదీ మైదానాన్ని దాటి వెళుతోంది” అంటూ పెద్దగా కేకేశాడు.
“నోర్ముయ్ అబద్ధాల వెధవా!” – గోధుమరంగు సూటులో ఉన్న ఒక వ్యక్తి జాన్ చెయ్యి పట్టుకొని బల్లమీదనుండి క్రిందకు లాగాడు – “ఈ రోజు మిమ్మల్ని కెంప్టన్లో ఉన్న నా ఎస్టేట్గుండా వెళ్తుంటే రెండుసార్లు చూశాను. ఇప్పుడు నేనిక్కడకు రావడం మంచిదైంది.”
మెరుస్తూన్న ఆకు పచ్చని సిల్కు సూటు, ఈక ఉన్న టోపీ ధరించిన మరొక వ్యక్తి వారికి దగ్గరగా వచ్చాడు. “ఏంటి సంగతి యార్వే?”
“ఏం లేదు లూక్ గారూ, వీడో అబద్దాల పల్లెటూరి వెధవ.”
“నేను అబద్దం చెప్పడం లేదు … . ” – తలమీద మొట్టికాయతో జాన్ మాటలు మధ్యలో ఆగిపోయాయి.
“ఆపు, వీడు యిప్పటికే బాగా దెబ్బలు తిన్నట్టుంది. వీడ్నిలా కొట్టింది నువ్వేనా యార్వే” లూక్ గారు అడిగాడు.
“నేను కొట్టలేదు లూక్ గారు .”
“అలా అయితే వాడు చెప్పేదాంట్లో ఏదో నిజం ఉంటుంది. అదేదో నేను వినాలి” సర్ లూక్ అన్నాడు.
రాజుగారి సైన్యం నడుచుకొంటూ దక్షిణదిక్కుగా వెళ్ళిన సంగతంతా జాన్ గ్రీన్ గ్రామస్థులకు వివరించి చెప్పాడు. కత్తి చేసిన తన టోపి రంధ్రంలో వ్రేలుపెట్టి గిరగిరా త్రిప్పుతూ తీవ్రమైన బాధతో సైనికుని గురించి క్లుప్తంగా చెప్పాడు. ఆ తర్వాత పాలిపోయిన ముఖంతో వారి ప్రతిస్పందనకోసం ఎదురుచూడసాగాడు.
“వీడు ఎల్రో గ్రామస్థుడైన ఆకతాయి జాన్ బన్యన్ కదూ?” – వాళ్ళలో ఒకడు తలూపుతూ అన్నాడు.
“పాపం వీడి ఒంటిమీద దెబ్బలు యింకా పచ్చిగా రక్తం కారుతున్నాయి” ఇంకొకడన్నాడు.
యార్వే ఆ వ్యక్తి చేయిపుచ్చుకొని – “ఈ పోకిరి వెధవ దెబ్బలు తిన్నాడన్నమాట నిజమేగాని వీడు తోటల్లో ఆపిల్ పండ్లు దొంగిలించినందుకో, చెరువుల్లో చేపలు దొంగిలించినందుకో తన్నులు తినుంటాడు. ఈ ప్రాంతంలో జరిగే దొంగతనా లన్నింటిలో వీడి చేయి తప్పక ఉంటుంది. వీడు ఒక పాత్రలకు కళాయి వేసేవాని కొడుకు. పచ్చి అబద్ధాలకోరు.”
సర్ లూక్ జాన్ని బాగా పరిశీలనగా చూస్తూ అన్నాడు, “దీన్నిబట్టి చూస్తే నీకొక ఘనమైన కీర్తి ఉన్నటుంది జాన్ బన్యన్.” తర్వాత సర్ లూక్ అక్కడున్న గుంపునుద్దేశించి మాట్లాడసాగాడు. “ఎంత పనికిమాలినవాడైనా, అబద్ధాలకోరైనా అప్పుడప్పుడూ నిజం తప్పక చెబుతాడు.
ఈ కుర్రాడి ఒంటిపైనున్న దెబ్బలు చూస్తుంటే వీడు అబద్ధం చెబుతున్నాడని నేననుకోవడంలేదు. వీణ్ణి కొట్టిన సైనికుణ్ణి గురించి వీడు చెప్పినదాంట్లో కూడ అసత్యమున్నట్టు లేదు. సర్ లూక్ తన ప్రక్కనే ఉన్న ఒక సైనికుడిలాంటి వ్యక్తివైపు చూశాడు. “కల్నల్ కొకేన్, ఈ కుర్రాడి మాటల్నిబట్టి చూస్తే వీడు చూసిన సైనికుడు చార్లెస్ రాజు సైనికుడేనని అనిపించడం లేదూ?”
“అలానే అనిపిస్తుందండీ” జవాబిచ్చాడు కల్నల్ కొకేన్. ఈ కుర్రాడు చూచిన సైనికుడు ఉత్తరంవైపునున్న నాటింగ్ హాంకు చెందినవాడనిపిస్తోంది. మనం వెంటనే న్యూఫోర్ట్ ప్యాగ్నెల్లో ఉన్న మన సైన్యంవద్దకు వెళ్ళడం మంచిది”.
ఆఖరిగా సర్ లూక్ జానైవైపు చూసి అన్నాడు – “నీలో ఎక్కడో కొంత మంచీ, మర్యాదా మిగిలి ఉన్నట్టున్నాయి జాన్ బన్యన్. వాటిని అభివృద్ధి చేసికోడానికి ప్రయ త్నించు.” ఆ తర్వాత సర్ లూక్ కల్నల్ కొకేన్తో కలసి బెడ్ఫోర్డు పశ్చిమంగా పదిమైళ్ళ దూరంలో పార్లమెంటు సైన్యం ఉన్న న్యూఫోర్ట్ ప్యాగ్నెలైవైపు వెళ్ళాడు.
జాన్ కూడ గంభీరంగా అక్కడనుండి కదిలాడు. ‘దెబ్బలు తినడం, బాధతో బిగ్గరగా కేకలు వేయడం తనకు అలవాటే. పాత్రలకు కళాయివేసేవాని కొడుకు దెబ్బలు తింటుంటే రక్షించడానికి ఎవరు ముందుకొస్తారు? తన నోరే తనకు చేటుగా దాపు రించింది. అతిగా మాట్లాడకూడదని ఎప్పుడూ అనుకొంటాడు గాని ఆ అలవాటును మానుకోలేకపోతున్నాడు. తన నోటి దురుసుతనంవల్లే ఆ సైనికుడి దగ్గర దెబ్బలు తినాల్సివచ్చింది.
గ్రీన్ గ్రామంలో యార్వేకూడ తన మనస్సును గాయపరిచాడు. సైనికుడితో, యార్వేతో తనకీనాడు ఎదురైన అనుభవాలు మనస్సును కలచివేస్తున్నాయి. తను ఎవరినైతే మంచివారని ఎంచి ఎక్కువగా అభిమానిస్తాడో వాళ్ళే తనను గాయ పరుస్తున్నారు.
ఒకవేళ తాను మంచివాడు కాకపోవచ్చు. ఆ మాటకొస్తే తాను మంచి వాడుగా ఉండాలని ఎప్పుడూ ఆశించలేదు, ప్రయత్నించనూలేదు … ‘ జాన్ మనస్సులో ఏవేవో ఆలోచనలు నిర్విరామంగా కొనసాగుతున్నాయి.
అలా వాళ్ళు దక్షిణ దిక్కుగా ఎలోవైపు రహదారిగుండా వెళ్తూ సెయింట్ లెనార్డ్ కుష్ఠరోగుల ఆసుపత్రివద్దకు వచ్చారు. కొరికివేయబడ్డట్టున్న కుష్ఠరోగుల ముఖాలనూ వ్రేళ్ళనూ చూచినప్పుడు జాన్ జాలిగా బాధపడినప్పటికీ ఆ ప్రాంతాన్ని దాటిపోయే టప్పుడు భయపడేవాడు.
కొద్ది సంవత్సరాల క్రితం తాను బెడ్ఫోర్డ్ ని ఉచిత పాఠశాలలో చదివేటప్పుడు ఉదయ సాయంత్రాలు ఈ ఆసుపత్రి మీదుగానే వెళు తుండేవాడు. స్కూలూ, కుష్ఠరోగులూ తనకెప్పుడూ జ్ఞాపకమే. అందుకే స్కూలు గురించీ, కుష్ఠరోగులగురించీ ఎప్పుడూ తమాషాగా మాట్లాడుతుంటాడు.
హ్యారీ ఎల్టాకు వెళ్ళే రహదారివెంట తన నడక కొనసాగించాడు. జాన్, రోజర్స్ పచ్చని విల్లో చెట్ల మధ్యలో పొలాలగుండా ‘బన్యన్ ఎండ్’కు వెళ్ళే ఓ వంపు మార్గంద్వారా వెళుతున్నారు. బన్యన్ కుటుంబీకులు చాలాకాలంనుండి అక్కడి రెండు సెలయేర్ల మధ్యనున్న భూభాగంలో నివసిస్తూ వస్తున్నారు. అక్కడ ప్రతి ఒక్కటీ వారి పేరుమీదనే పిలువబడుతుంది.
బన్యన్ కుటుంబీకులు దాదాపు మూడు వందల సంవత్సరాలుగా అక్కడుండేవారన్న విషయాన్ని జాన్ తండ్రి థామస్ చాలా గర్వంగా చెప్పుకొంటూ ఉంటాడు. వారి కీర్తిప్రతిష్టలు తరతరానికి క్రమంగా దిగజారిపోతూ వస్తున్నాయి.
భూస్వాములుగా, సత్రశాలల నిర్వాహకులుగా, మద్యం వ్యాపారులుగా ఇలా వారి స్థాయి దిగజారిపోతూ చివరికి యిప్పుడు పాత్రలకు కళాయివేసే స్థాయికి వారు చేరుకున్నారు. ఇవన్నీ జాన్కు తెలుసు. ఇప్పుడు వాళ్ళకు తొమ్మిది ఎకరాల భూమి, ఒక పూరిల్లు, ఒక కళాయి వేసే పొయ్యి మాత్రం మిగిలి ఉన్నాయి. వాళ్ళు దాదాపుగా అట్టడగు స్థాయికి అనగా గుంట అడుగుభాగానికి చేరుకున్నారన్నమాట. అందుకే ‘బన్యన్ ఎండ్’ను ‘బన్యన్ గుంట’ అని జాన్ హేళనగా పిలుస్తుంటాడు.
“గుడ్బ్భై జాన్” అంటూ దగ్గర్లోనే ఉన్న తన పూరింటివైపు నడక సాగించాడు. రోజర్స్.
జాన్ కూడ అతనికి వీడ్కోలు చెప్తూ తన పూరింట్లోకి వెళ్ళాడు.
“ఇంతసేపు ఎక్కడికెళ్ళావురా?” జాన్ తల్లి ప్రశ్నించింది. ఆమె వయస్సు ముప్పై తొమ్మిది. కాని ఆమె తన అసలు వయస్సుకన్నా ఇరవై ఏళ్ళు పెద్దదిగా కనిపిస్తుంది. ఆమె రొట్టెలు చేసేందుకు పిండి పిసుకుతూ ఉంది. ఎప్పుడో కొన్ని గంటలకు ముందే రొట్టెలు సిద్ధంచేసి ఉండాలి. కాని ఆమె బలహీనంగా ఉండటంవల్ల ఆలస్యమైంది. పైగా పనులన్నీ తానొక్కతే చేయాలి.
నూలు వడకాలి, బట్టలు కుట్టాలి, బట్టలుతకాలి, వంట చేయాలి, అంట్లు తోమాలి, పొలంలో కలుపుతీయాలి. విస్తారమైన పనిభారంవల్ల ఆమె ఆరోగ్యం క్షీణించింది. కొన్ని రోజులు ఆమె మంచంమీదనుండి లేవడమే కష్టంగా ఉండేది. “ఎక్కడికెళ్ళావురా?” మళ్ళీ అడిగిందామె.
“బయటకు” విసుగ్గా జవాబిచ్చాడు జాన్.
“ఎవరితోనైనా పోట్లాడివచ్చావా?”
“లేదు. గుర్రం క్రింద పడ్డాను”.
జాన్ తల్లి అతడు నిర్లక్ష్యంగా జవాబివ్వడాన్ని పట్టించుకోలేదు, “నీ చెల్లి మార్గరెట్ నీ బదులు కోళ్ళకూ, పందులకు మేత వేయాల్సివచ్చింది”. ఆమె గొంతు వణుకుతూ ఉంది.
“మంచిది. ఆ పిల్ల స్వర్గానికెళుతుంది”.
జాన్ దృష్టిలో తన అమ్మ, చెల్లి చాలా మంచివాళ్ళు. వాళ్ళను తనెంత బాధించినా తనను వాళ్ళు ప్రేమిస్తూనే ఉంటారు. ఆ మాటకొస్తే వాళ్ళు అందర్నీ అలానే ప్రేమిస్తారు. తన తండ్రి అలా కాదు. ఒట్టి మూర్ఖుడు. తన్నుతాను బాగుచేసుకోవాలని తన జీవిత మంతా ప్రయత్నించాడు కాని ఏమాత్రం బాగుచేసుకోలేకపోయాడు. తాను సాగగొట్టిన కొన్ని యిత్తడి, సత్తు పాత్రలు ప్రోగుచేసుకొని అదే తన నిధి అన్నట్టు మురిసిపోతుంటాడు ఆయన. నిధి అంటే వెండి బంగారాలని అందరికీ తెలుసు.
కొన్ని సంవత్సరాలు తనను స్కూలుకు పంపడం తప్ప తనకంటూ ఆయన చేసిందేమీలేదు. అదికూడ తనకు ప్రయోజనం లేకుండా పోయింది. ఆయన T.B. అనే అక్షరాలు అతికష్టంమీద మెల్లమెల్లగా చదివి, అది తన మేధాసంపత్తిలాగ విర్రవీగుతుంటాడు. ఈ లోకంలో డబ్బులేకపోతే మనిషికి విలువలేదని జాన్కు బాగా తెలుసు. తన ఎనిమిదేళ్ళ తమ్ముడు విల్లీ యిప్పుడు ఉచిత పాఠశాలకెళ్తున్నాడు.
రాత్రి భోజన సమయంలో బన్యన్ కుటుంబసభ్యులు ఐదుగురూ ఒక పెద్ద టేబుల్కు యిరువైపులా బెంచీలమీద కూర్చున్నారు. ప్రతి ఒక్కరూ సత్తుగిన్నె ముందు పెట్టుకొని ఒక చేత్తో చిన్న కత్తిని, మరొక చేత్తో ఫోర్క్న పట్టుకున్నారు.
బల్లమీద రొట్టెలు, క్రొవ్వులో వేయించిన పంది మాంసం అమర్చబడి ఉన్నాయి. వాటివాటి కాలంలో జాన్ తల్లి క్యారెట్గాని, క్యాబేజిగాని, కంద దుంపగాని పులుసు చేస్తుంది. వాళ్ళకు ఆవులేదు గాబట్టి పాలు, పెరుగు ఎప్పుడో ఒకసారి మాత్రమే ఉంటాయి. ‘బీఫ్’ (గొడ్డు మాంసం) చాలా అరుదుగా తింటారు. ప్రతి గురు, ఆదివారాలలో ఇంగ్లాండ్లోని పేదకుటుంబాల్లో ‘బీఫ్’ తినడాన్ని ఎలా ఆనందిస్తారో జాన్ వాళ్ళమ్మ ఒక పాట రూపంలో పాడేది. “అదంతా ఒకప్పటి విషయం” నిట్టూర్చాడు జాన్.
భోజన బల్లమీద ఏవో పంచభక్ష్య పరమాన్నాలున్నట్టుగా జాన్ నాన్న బల్లనంతా చాలా తీక్షణంగా పరిశీలించడం జాన్కు నవ్వొచ్చింది.
ఆ సాయంత్రమంతా జాన్ తన నాన్నమీద చాలా కోపంగా ఉన్నాడు. ఆయనకు చార్లెస్ రాజంటే చాలా అభిమానం. చార్లెస్ రాజును జాన్ అభిమానించడానికి అదే కారణం. రెండు నెలల క్రితం చార్లెస్ రాజుకోసం సెయింట్ కల్బర్ట్ చర్చిలో బహి రంగంగా ప్రార్థించినందుకుగాను బెడ్ఫోర్డ్లో గిల్స్ఫేర్న్ అనే వ్యక్తి బంధించబడినప్పుడు పార్లమెంటు సభ్యులపై జాన్ తీవ్రంగా మండిపడ్డాడు. అయితే యిప్పుడు పార్లమెంటు మద్దతుదారుడైన సర్ లూక్ తనపట్ల చాలా మంచిగా ప్రవర్తించాడు. సర్ లూక్ను గురించి జాన్ యిదివరకే విన్నాడు.
చార్లెస్ రాజుకు మద్దతునిచ్చినందుకుగాను సర్డైవేని బెడ్ఫోర్డ్నుండి తరిమేసినవాడు సర్ లూక్రే! అందుకే సర్ లూకు జాన్ గతంలో ద్వేషించాడు. అయితే అతడు తనకిప్పుడు ఒక వీరుడిలా కనిపిస్తున్నాడు. రాజుగారి పరివారం తనకేమాత్రం మంచిగా కనపడ్డంలేదు. తనను తప్పుదారి పట్టించినందుకు యిప్పుడు తన తండ్రిపై జాన్కు చాలా కోపంగా ఉంది.
ఆ రాత్రి తన పూరింట్లో నిద్రిస్తున్న జాన్ నిద్రలో వణికిపోతున్నాడు. తన కలలో తాను నరకంలో ఉన్నాడు. తన శరీరం అగ్నిలో కాల్తోంది. అగ్ని జ్వాలలు తన శరీరాన్ని కాల్చేస్తున్నాయి. తాను తీవ్రమైన బాధననుభవిస్తున్నాడు.
ఇలాంటి కలలు జాను గతంలో చాలాసార్లు వచ్చాయి. తనపై దయ చూపించమని రాత్రంతా తాను దయ్యాలను బ్రతిమాలుతున్నాడుగాని అవి అతణ్ణి బాధిస్తూనే ఉన్నాయి. ఆ దయ్యాలు సంకెళ్ళతో బంధింపబడి ఉన్నాయిగాని అవి తనను తీవ్రంగా హింసించగలుగు తున్నాయి. బాధతో తన గొంతెండుకుపోతోంది …
కోడి కూయడంతో జాన్కు మెలకువ వచ్చింది. అతడికి దేవుడిపై చాలా కోప మొస్తోంది. సైనికుడు తనను కొరడాతో బాదుతూంటే సహాయం చేయమని తాను దేవుణ్ణి ప్రార్థించాడుగదా? కాని దేవుడు తన ప్రార్థన వినలేదు.
తాను దేవుణ్ణి ప్రార్థిస్తు న్నాడు గాని దేవుడే తనను నిర్లక్ష్యం చేస్తున్నాడు. ఇప్పుడు మళ్ళీ నరకాన్ని గురించి కలగన్నాడు. తానొకవేళ నరకానికే వెళ్ళవలసివస్తే తప్పక వెళ్ళేందుకు సిద్ధంగా ఉన్నాడు. అయితే తానక్కడికి హింసింపబడేందుకు వెళ్ళకూడదుగాని, అక్కడికి వచ్చే వారిని హింసించే సైతాను సేవకుడిగా మాత్రమే వెళ్ళాలి. పరమ దుర్మార్గుడైన తన లాంటివాడు సైతానుకు అక్కడ చాలా ఉపయోగపడగలడు.
“జాన్” నాన్నగారి పిలుపుతో ఈ లోకంలోకి వచ్చాడు జాన్.
“నా పనులన్నీ నాకు గుర్తున్నాయి. ఒక్కొక్కటే అన్నీ ముగిస్తాను. నీవేం కంగారు పడకు” – అయిష్టంగా ఉన్నా వెంటనే జవాబిచ్చాడు జాన్. నిజానికి ఏ పని చేయడానికీ తానిప్పుడు సిద్ధంగాలేడు.
“ఈ రోజు నీకో క్రొత్త పని పెట్టబోతున్నాను. త్వరగా యిక్కడికి రా” – ఆజ్ఞాపించాడు జాన్ తండ్రి.
ఆ తర్వాత జాన్ జీవిత విధానంలో చాలా మార్పొచ్చింది. తన తండ్రి పాత్రలకు కళాయి వేసే పనిని జాను నేర్పించడం ప్రారంభించాడు. ‘బెడ్ఫోర్డ్లో రచ్చబండవద్ద జరిగిన విషయం తన తండ్రికి తెలిసిందేమో?’ ఒకవేళ తెలిసినా జాన్ భయపడడు.
ఈ చిన్న వయస్సులో రోజంతా యిలా కళాయి పని చేస్తూ ఉండాల్సిందేనా? తన బాధ యిప్పుడు ఎవరికి చెప్పుకోగలడు? పాత్రలు లేదా లోహపు పనిముట్లు తయారు చేయడానికి తన తండ్రి గ్రామాలకు వెళ్ళినపుడు, తానిప్పుడు రోజంతా యింటివెనుక కొలిమివద్ద పనిచేస్తూ ఉండాలి.
దీనితోబాటు పందులకూ కోళ్ళకూ మేతవేయడం, గోధుమ చేనులో కలుపుతీయడం, గోధుమలు పిండి కొట్టడంలాంటి పనులుకూడ తాను చేయాలి. ఇప్పుడు బయట తిరగడానికి తనకు చాలా కొద్ది సమయంమాత్రమే ఉంటోంది. అయినా తన తండ్రి యివన్నీ పెద్దగా పట్టించుకోడు కాబట్టి జాన్ వీలు దొరికినప్పుడల్లా బయట తిరిగొస్తూనే ఉన్నాడు.
ఒక రోజు సాయంత్రం వాళ్ళ నాన్న యింటికొస్తూనే నేరుగా పెరట్లోకి వెళ్ళాడు. జాన్ తన అల్లరి మూకతో బయట తిరిగి అప్పుడే యింటికొచ్చాడు. వాళ్ళు చార్లెస్ రాజుకు విరోధంగా ఏవేవో మాట్లాడుతూ ఆ రోజంతా గడిపారు. జాన్ చెల్లి మార్గీ దయతలచి జాన్కు బదులుగా పందులకూ కోళ్ళకూ మేతవేసింది, విల్లీ పొలంలో కలుపుతీశాడు.
వాళ్ల నాన్న కొలిమివద్దకు వెళ్ళి – “కొలిమి చల్లగా ఉందేం?” అన్నాడు.
“ఈ కొలిమి చాలా త్వరగా చల్లబడిపోతుంది” – జాన్ చెప్పేది అబద్ధం అని తెలుస్తోంది.
“ఇదేనా నీవు పని నేర్చుకోవడం” పిడికిలి బిగించి ఒక్క దెబ్బ కొట్టాడు వాళ్ళ నాన్న. రెండో దెబ్బకు గిర్రున తిరిగి పడి తల విదుల్చుకోసాగాడు జాన్. ఇంతవరకు తన తండ్రి బెత్తంతో కొట్టేవాడు. ఇప్పుడు పిడిగుద్దులు గుద్దుతున్నాడు.
“గాలికిపోయే యిలాంటి దెబ్బలు నా స్నేహితులతో తిరగకుండా నన్నాపలేవు” తన తండ్రి యింట్లోకి వెళ్తుంటే గొణుక్కున్నాడు జాన్. తానిప్పుడు తన ముఠాని కలవాలి. తన తండ్రి ఎంత క్రూరుడో వాళ్ళు మాత్రమే అర్థం చేసుకోగలరు. అన్ని విషయాల్లోనూ వాళ్ళు జాన్ను సమర్థిస్తారు.
తన బాధలో తనను ఆదరించేది వాళ్ళు మాత్రమే. అన్ని పరిస్థితుల్లోనూ గట్టి పట్టుదల కలిగి ఉండేందుకు సైతాను జాను శక్తినిస్తాడు. అయితే సైతాను జాన్ నుండి తగిన ఫలితాలనాశిస్తాడు. కాబట్టి జాన్ త్వరలో కెంప్టన్ క్షేత్రానికి వెళ్ళాలనీ, తన నూతన శత్రువైన యార్వేని ఒక ఆట పట్టించాలనీ ఒక ప్రణాళిక వేసుకొన్నాడు.
కొన్ని రోజుల తర్వాత జాన్ తన ముఠాతో కలిసి బెడ్ఫోర్డ్ దారివరకు వెళ్ళి, అక్కడ మలుపు తిరిగి, పడమటి దిక్కుగా ఔసె నది వెంట వెళ్ళసాగాడు. “మనమీ దార్లో వస్తామని యార్వే ఏమాత్రం ఊహించడు” కసిగా పలికాడు జాన్. “అతడు ఆ వైపు దారిలో కాపలా కాస్తుండవచ్చు. బుర్రలేని దద్దమ్మ తన ముక్కుకొనను తప్ప మిగతా అన్నిటినీ కాపలా కాస్తుంటాడు”.
“ఆ జమ్ము మధ్యలో కనిపించేదేంటి?” – పరిశీలనగా చూస్తూ అరిచాడు రోజర్స్. అతడెప్పుడూ దూరంగా ఉండే వాటిని పరిశీలిస్తూ ఉంటాడు.
అయి ఉంటుంది”
“ఎవరో రైతు సాల్మన్ చేపల్ని పట్టడానికి ఉంచిన కొయ్య మొద్దు . కనిపెట్టానన్నట్టు చెప్పాడు జాన్. “ఈ చేపల్ని దొంగిలించి తీసుకెళ్ళడం చాలా కష్టం. ఒకవేళ మనం పట్టుబడినా పట్టుబడొచ్చు కాబట్టి వాటిని విడిపిద్దాం”.
“ఆ, అదే సరైన పని” – కసిగా అన్నాడు హ్యారీ.
జమ్ములోనున్న వస్తువును సమీపించిన జాన్ తన అదృష్టాన్ని నమ్మలేకపోయాడు. అది సాల్మన్ చేపలను పట్టేందుకు ఉపయోగించే మొద్దు కాదు. నది ఒడ్డున ఒక కొయ్యకు కట్టివున్న చిన్న పడవ. ఓ దుష్ట ప్రణాళికను చక్కగా ఆచరణలో ‘ పెట్టడానికి జాన్లాంటి తెలివైనవాడికి ఎంతో సమయం పట్టదు. చాలా జాగ్రత్తగా కంచె వెంబడి ప్రాకుతూ వాళ్ళు యార్వే పొలంలోని ఒక గోదామును సమీపించారు.
జాన్కు యిప్పుడు ఆపిల్ పండ్లు దొంగిలించాలని లేదు. ఈ సారి మంచి జున్నును దొంగిలించ బోతున్నాడు. ఈ ఆలోచన రాగానే అతని నోట్లో నీళ్ళూరడం ప్రారంభించాయి. “ఈ పడవ ఎక్కువ ఊగుతోంది” – దొంగిలించిన జున్ను గడ్డల్ని పడవలో పెట్టడానికి గోదామునుండి తిరిగివచ్చినప్పుడు రోజర్స్ అన్నాడు. “అయితే ఏం?” కోపంగా అన్నాడు జాన్.
“నాకు ఈత రాదు” చెప్పాడు రోజర్స్.
“నాక్కూడా రాదు. అయినా నది వెంబడి ఫెన్లేక్ వరకు ఈ పడవను నడిపించడానికి ఈత రానవసరంలేదు” జవాబిచ్చాడు జాన్.
“అంటే నీ ఉద్దేశం బెడ్ఫోర్డ్లో అందరూ చూసేట్టుగా మనమీ పడవలో వెళ్ళాలనా?” రోజర్స్ ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు.
“కచ్చితంగా. ఈ జున్ను గడ్డల్ని పడవలో పెట్టి జమ్ము రెల్లుతో కప్పేద్దాం. ఊర్లో మనుషులు పడవను గమనించేంత తీరిగ్గా ఏం ఉండరు. ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళు హడావిడిగా ఉంటారు. పడవను మా యింటికి ఓ మైలు దూరంలో ఉన్న ఫెన్లేక్ దగ్గర ఆపి, జున్ను గడ్డల్ని దింపేద్దాం. వాటిని వెంటనే యింటిలోకి తీసుకెళ్ళకుండా మా కొలిమి దగ్గర ఒక గుంట త్రవ్వి అందులో దాచిపెడదాం. మా నాన్న ఆ కొలిమిని యిప్పుడు అంతగా ఉపయోగించడం లేదు” జాన్ తన వ్యూహాన్ని విడమరిచి చెప్పాడు.
“అసలీ పడవ బాగుందో లేదో పరీక్షించాల్సిన అవసరం లేదంటావా?” సలహా యిస్తున్నట్టుగా ప్రశ్నించాడు హ్యారీ. “ఒకవేళ నువ్వు దాన్ని సరిగా నడపలేకపోతే!”
తాను నడిపి చూపాలనుకున్నాడు జాన్. తెలివితక్కువవాళ్ళతో వాదించడం తన ఓపికను తాను పరీక్షించినట్టే. జాన్ వెంటనే పడవలోకి దూకి, ఊగుతున్న పడవలో నిలదొక్కుకొని, ఒక పొడవైన కర్రతో ఒడ్డును బలంగా త్రోశాడు. పడవ మెల్లగా ముందుకు కదిలింది.
“ఇంకా భయపడుతున్నావా రోజర్స్? ఇంకా నమ్మకం కలగలేదా పిరికిపందా?” రోజర్స్ ని గేలిచేయసాగాడు జాన్.
“సరేలే! ఇక దాన్ని వెనక్కి తీసుకురా”,
జాన్ కర్రను నీళ్ళలో ముంచి తోయాలని ప్రయత్నించాడు. కాని నది జాన్ ఊహించినదానికన్నా లోతుగా ఉంది. ఒక ప్రక్కగా క్రిందికి వంగి కర్రను నీళ్ళలో యింకా లోతుకు పోనిచ్చి తోయాలని ప్రయత్నించాడు.
కర్ర నీళ్ళ అడుగున ఉన్న బురదలో యిరుక్కుపోయింది. తానేదో పొరపాటు చేశాననుకున్నాడు జాన్. అదే తన ఆఖరి పొరపాటు అయ్యేలా ఉంది. పడవ ప్రక్కకు ఒరిగింది. జాన్ నదిలో పడ్డాడు.
“దేవుడా, నాకు ఈత రాదు” భయంతో కేకేశాడు జాన్.